MACS, czyli o zastosowaniu Commodore 64 w wojskach USA

Wprowadzony na rynek w 1982 r. Commodore 64 to jak dotąd najbardziej popularny model komputera w dziejach informatyki. Według części źródeł został on bowiem sprzedany w kilkunastu milionach sztuk, choć podawane są też dużo wyższe szacunki. Niezależnie od dokładności tych ustaleń, maszyna ta stała się też pierwszym komputerem niezliczonego grona dzisiejszych programistów oraz pozostałych specjalistów, czy też zwykłych pasjonatów. Co ciekawe, słynnym C64 zainteresowali się również amerykańscy wojskowi, co dało początek stosowanemu w siłach zbrojnych USA systemowi MACS.

DSC_0155

Commodore 64 został zapamiętany przede wszystkim za sprawą ogromnej ilości gier, wydanych na tę maszynę, zapewniając tym samym rozrywkę głównej grupie swoich użytkowników, jaką były dzieci i młodzież. Mogłoby się wydawać, że ten 8-bitowy komputer domowy nie nadawał się do profesjonalnych zastosowań. Popularna „komoda”, którym to mianem przed laty zaczęto u nas nazywać C64, doczekała się jednak wielu programów użytkowych, a w 1985 r. nawet systemu operacyjnego z graficznym interfejsem użytkownika (GUI), którym był GEOS.
Walory wspomnianego komputera zostały dostrzeżone również przez specjalistów z Army Research Institute Fort Benning Field Unit, ośrodka badawczego zajmującego się opracowywaniem technologii szkoleniowej i przygotowywaniem treningów dla amerykańskiej piechoty. Zainteresowanie to było związane z realizowanym przez ten ośrodek programem, który miał podnieść zdolność bojową żołnierzy poprzez trening. Tak oto w 1986 r. powstał MACS (ang. Multipurpose Arcade Combat Simulator), symulator komputerowy, stosowany w wojsku amerykańskim jako trenażer strzelecki, a więc urządzenie umożliwiające przeprowadzanie treningu w zakresie posługiwania się bronią palną.
W skład symulatora MACS, którego najważniejszym elementem był C64, wchodziło również dedykowane pióro świetlne, mocowane do karabinka M16A2 lub też na stałe przymocowane do dezaktywowanej (tj. pozbawionej właściwości bojowych) broni. Pióro świetlne podłączano do komputera poprzez port joysticka, podczas gdy do gniazda rozszerzeń Memory Expansion C64 wpinany był kartridż z oprogramowaniem symulatora. To ostatnie umożliwiało ćwiczenie strzelania do prezentowanych na ekranie, skalowanych obiektów.
Wyposażona w pióro świetlne broń kierowana była w stronę ekranu. Stąd też idea symulatora przypominała znane z automatów lub z konsol wideo gry, w których strzela się z pistoletów świetlnych do wyświetlanych na ekranie celów.

MACS-Apple

Rozwojowa wersja symulatora, opisana w raporcie technicznym z 1984 r., bazowała na Apple II+. Ostatecznie jednak zdecydowano się na wybór Commodore 64.
(Źródło: A Multipurpose Arcade Combat Simulator (MACS), U. S. Army Research Institute for the Behavioral and Social Sciences, April 1984)

Główna część oprogramowania MACS oferowała wieloetapowy test umiejętności strzeleckich, o zmiennym poziomie trudności. Uzyskane przez strzelca wyniki oceniane były na podstawie obowiązującego na danym poziomie kryterium. Ćwiczący, w zależności od swych rezultatów, mógł przejść do kolejnego etapu rozgrywki, pozostać na obecnym stadium albo też wrócić do poprzedniego. Warto dodać, że w symulacji uwzględniono również wpływ wiatru na trajektorię pocisku.

Cały zamysł przypominał zatem pistolety świetlne, znane z automatów w salonach gier lub z konsol wideo.

Oparty na C64 symulator przeznaczony był głównie do szkolenie z obsługi karabinka M16, aczkolwiek jeden z raportów zawiera wzmiankę o wersji dla granatnika przeciwpancernego M72A2 LAW. Ta wersja pozwalała na strzelanie do nieruchomych lub poruszających się czołgów, a ewentualne trafienia były sygnalizowane wybuchami z widocznymi na ekranie płomieniami i dymem. Rozważano też wariant MACS przeznaczony do szkolenia z zakresu obsługi broni wsparcia, moździerza, a nawet wyrzutni kierowanych pocisków rakietowych TOW.
Fanów marki Apple być może zainteresuje fakt, iż wczesna wersja symulatora z 1984 r. bazowała na komputerze Apple II+, wyposażonym w dwie stacje dyskietek oraz Apple Language Card z Pascalem. Zestaw uzupełniało zmodyfikowane pióro świetlne Symtec i monitor Sony. Finalna wersja MACS, stosowana w U.S. Army, była już jednak oparta na C64. W latach 90. opracowano nowszy wariant tego systemu z konsolą do gier wideo Super Nintendo (SNES). Wersja ta do dzisiaj zdaje się być stosowana przez Gwardię Narodową w Minnesocie, podczas gdy ostatnie doniesienia o użyciu C64 w wojskach USA pochodzą sprzed kilkunastu lat, co też ilustruje poniższe zdjęcie.

DA-SD-03-08124

Symulator MACS, w wersji na Commodore 64, prezentowany w czerwcu 2001 r. oficerom boliwijskim przez żołnierzy z jednostki US Army w Fort Buchanan w San Juan (Puerto Rico).
(Fot. Luis E. Orengo, CIV / The National Archives and Records Administration)

Więcej o symulatorze MACS, którego podstawę stanowił C64, można dowiedzieć się z szerszego opracowania, które niedawno zostało opublikowane w 10 numerze magazynu Komoda & Amiga plus, czasopisma tworzonego przez grono entuzjastów pasjonujących się komputerami Commodore.

KA_10_PL_thumb

Pełne opracowanie na temat systemu MACS znajduje się w 10 numerze magazynu Komoda & Amiga plus, dostępnym również w formie elektronicznej.

 

Ten wpis został opublikowany w kategorii Historia, Informatyka, Wojskowość i oznaczony tagami , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.